به نام خداوند جان و خرد

پاینده ایران
1-هجده تیر 1378در مقام انتزاع از یک واقعه ی خاص ، سمبلیست که امکان می دهد بیشتر از آنچه عناصر آن "واقعه" در مقام یک حادثه محدود تشکیل می دهد ، روایت شود . تاریخ ایران در شرایطی خاص ، گام در بستری برداشته که در افق "مسولیت ملی" سرنوشت ملی را به فرزندان میهنش تنفیذ کرده است . اگر چه گام دیگر هنوز برای ایستادن کامل نشده و تثبیت نیافته است ؛ اما گام تاریخی برداشته شده نیز قابل برگشت نیست . در تضاد این حرکت با معارضش (ونیز در ارتباط با موانع و تنگناها) امور بسط میابد و قدرت مدیریت می شود . عناصر ضد تاریخی در صدد تصغیر و شهروند زدایی می باشند ، از این چشم انداز 18 تیر از امری حکایت می کند که می توان در شکلی حمله به دانشگاه را سازماندهی و در وجهی دیگر کارگران و معلمین را سرکوب و در چهره ای دیگر فضای اجتماعی را کهریزکی کند ، احزاب را به مرز نابودی بکشاند و هیچ فعالیت آزاد و معقولی را برنتابد ، آزاد اندیشان را زندانی و ممنوع الملاقات کند قس علیهذا.
اما مقاومت را نیز بیان میکند . از 18 تیر 78 تا 18 تیر 89 سرکوبها و بر خوردها شدت یافته و این خود حاکی از شدت مقاومتهاست . مقاومتی که در حال گسترش ، رشد و تکامل است و از توان درون اندیشی درباره ی خود برخوردار می باشد .
و این افق برایش روشن است که بتواند منطق و عقلانیت را در درون خود تعمیق بخشد و با محوریت منافع ملی رفتارسازی کند وبه کنش اجتماعی بپردازد.
2- کنترل امنیتی و انتظامی اوضاع به معنی کنترل و حل واقعی مساله نیست . کشور را نمی توان برای بلند مدت به شکل پادگانی اداره کرد . کشاندن خیل عظیمی از نیروهای انتظامی ، نظامی ، سپاهی ، لباس شخصی و امنیتی با ساز و یراق کامل و موتوریزه و قرق کوچه ها و خیابانها اوضاع را بدتر از آنچه هست خواهد کرد ، با شدت بخشیدن به خشونتها این گسل عمیق میان مردم و حکومت التیام نمی پذیرد و از سوی دیگر توان و امکانی برای حفظ و تامین منافع ملی نخواهد بود . تنها راه واقعی برون رفت از بحران و حفظ منافع ملی شناخت موقعیت تاریخی اکنونی ملت ایران و همراهی با آن می باشد . نیروها را به پادگانها برگردانید و بگذارید مسائل سیاسی با راه حلهای سیاسی حل شود.

با دامن زدن به خشونت و انسداد راهای ارتباطی ، حرکتها و انتقادهای مردمی را در معرض گزینش های خطرناک قرار ندهید ، آزادی های سیاسی را به رسمیت بشناسید و بپذیرید که عقلانیت فرشته ی نجات ایران و همه ی ماست .
همه نیروها و موجودیت های سیاسی و تاریخی می بایست مشروط به اراده ی ملی باشند و چیزی فراتر از اراده ی ملی منشاء اراده ی امور نباشد .
سازمان جوانان حزب پان ایرانیست ضمن محکوم کردن خشونتها ، خواهان آزادی زندانیان سیاسی و محاکمه متعرضین به حقوق ملت از جمله عاملین ، آمرین و مسببین حمله ها به کوی دانشگاه می باشد .
پاینده ایران
سازمان جوانان حزب پان ایرانیست
18 تیر 1389